Pochodzenie Yuanxiao

Święto Latarni, znane również jako Yuan Xiao Jie, to tradycyjne chińskie święto kończące obchody Księżycowego Nowego Roku. Festiwal ma historię sięgającą ponad 2000 lat i ma głębokie znaczenie kulturowe.

Początki Święta Latarni sięgają czasów dynastii Han (206 p.n.e. – 220 n.e.). Według starożytnego chińskiego folkloru festiwal rozpoczął się jako sposób na oddanie czci Taiyi, Bogu Niebios, i był uważany za symbol końca zimy i początku wiosny. Jak głosi legenda, żyły niegdyś groźne zwierzęta, które piętnastego dnia pierwszego miesiąca księżycowego wychodziły, by skrzywdzić ludzi. Aby się chronić, ludzie wieszali latarnie, odpalali fajerwerki i zapalali świece, aby odstraszyć stworzenia.

Oprócz znaczenia religijnego i kulturowego Święto Latarni jest także czasem spotkań rodzinnych, ponieważ przypada podczas pierwszej pełni księżyca Księżycowego Nowego Roku. Rodziny zbierają się, aby delektować się tradycyjnymi potrawami, takimi jak yuanxiao (słodkie knedle ryżowe) i podziwiać piękny pokaz latarni.

Dziś Święto Latarni obchodzone jest w wielu częściach świata, w tym na Tajwanie, w Singapurze, Malezji i Indonezji. W ostatnich latach zyskało popularność także w krajach zachodnich jako sposób na celebrację chińskiej kultury i tradycji.

W dzisiejszych czasach festiwal ewoluował i obejmował różne atrakcje, takie jak konkursy robienia latarni, tańce smoków i lwów oraz występy ludowe. Tradycja wypuszczania lampionów nieba również stała się popularną praktyką, a ludzie piszą na latarniach swoje życzenia przed wypuszczeniem ich w nocne niebo.

Święto Latarni w dalszym ciągu jest czasem radości, jedności i nadziei dla ludzi w każdym wieku, a jego bogata historia i znaczenie kulturowe sprawiają, że jest to ceniona tradycja dla milionów ludzi na całym świecie. Festiwal ewoluuje z biegiem czasu, ale jego istota jako symbolu nadziei i odnowy pozostaje niezmienna.