Leave Your Message
Յուանսիաոյի ծագումը

Նորություններ

Յուանսիաոյի ծագումը

2024-02-08

Լապտերների փառատոնը, որը նաև հայտնի է որպես Յուան Սյաո Ջի, ավանդական չինական փառատոն է, որը նշում է լուսնային Ամանորի տոնակատարությունների ավարտը: Փառատոնն ունի ավելի քան 2000 տարվա պատմություն և ունի խորը մշակութային նշանակություն:

Լապտերների տոնի ակունքները կարելի է գտնել Հան դինաստիայի ժամանակներից (մ.թ.ա. 206 - մ.թ. 220): Հին չինական բանահյուսության համաձայն, փառատոնը սկսվել է որպես Թայիի՝ դրախտի Աստծուն երկրպագելու միջոց և համարվում էր ձմռան վերջի և գարնան սկզբի խորհրդանիշը: Ինչպես ասվում է լեգենդի մեջ, ժամանակին եղել են կատաղի կենդանիներ, որոնք դուրս էին գալիս մարդկանց վնասելու առաջին լուսնային ամսվա 15-րդ օրը: Իրենց պաշտպանվելու համար մարդիկ լապտերներ էին կախում, հրավառություն էին անում և մոմեր վառում՝ արարածներին վախեցնելու համար։

Բացի իր կրոնական և մշակութային կարևորությունից, Լապտերների փառատոնը նաև ընտանեկան հավաքների ժամանակ է, քանի որ այն ընկնում է լուսնային Նոր տարվա առաջին լիալուսին: Ընտանիքները հավաքվում են միասին վայելելու ավանդական կերակուրներ, ինչպիսիք են յուանսյաոն (քաղցր բրնձի պելմենիներ) և հիանալու լապտերների գեղեցիկ ցուցադրությամբ:

Այսօր Լապտերների տոնը նշվում է աշխարհի շատ մասերում, այդ թվում՝ Թայվանում, Սինգապուրում, Մալայզիայում և Ինդոնեզիայում: Վերջին տարիներին այն նաև ժողովրդականություն է ձեռք բերել արևմտյան երկրներում՝ որպես չինական մշակույթն ու ավանդույթները տոնելու միջոց:

Ժամանակակից ժամանակներում փառատոնը զարգացել է՝ ներառելով տարբեր միջոցառումներ, ինչպիսիք են լապտերների պատրաստման մրցույթները, վիշապի և առյուծի պարերը և ժողովրդական ներկայացումները: Երկնային լապտերներ բաց թողնելու ավանդույթը նույնպես հայտնի գործունեություն է դարձել, երբ մարդիկ իրենց ցանկությունները գրում են լապտերների վրա՝ նախքան դրանք բաց թողնելը գիշերային երկինք:

Լապտերների փառատոնը շարունակում է մնալ ուրախության, միասնության և հույսի ժամանակ բոլոր տարիքի մարդկանց համար, և նրա հարուստ պատմությունն ու մշակութային նշանակությունը այն դարձնում են նվիրական ավանդույթ աշխարհի միլիոնավոր մարդկանց համար: Քանի որ փառատոնը շարունակում է զարգանալ ժամանակի հետ, նրա էությունը որպես հույսի և նորացման խորհրդանիշ մնում է անփոփոխ: